بطری خالی

یک بار، یک کف آبکن خالی وجود داشت. روزی، این آبکن یک سینی بیسکویی خالی بود که شما معمولاً آن را با بیسکویی‌هایی که همه به آنها علاقه داشتند پر می‌کردید. آبکن بسیار ناراحت بود و دلیلی برای این حالت نداشت: او احساس می‌کرد که ترک و تنهایی دارد زیرا حالا تنها یادآوری‌هایی که داشت، از زمانی بود که پر بود. او به استفاده مجدد از خودش توق داشت و دلیلی برای وجود خود جستجو می‌کرد.

ابکن همیشه از محل ذخیره‌سازی دائمی خود برداشته می‌شد. او روی رف آشپزخانه نشسته بود در میان بوی بیسکویی که از فرن منتشر می‌شد. سپس یک روز یک رویداد رخ داد. یک سفری که بهترین توصیف آن، سفری یکتا بود، از سرزمین کلمه‌های هشت حرفه‌ای شروع شد، با یک آبکنی که توسط کسی پرت شده بود. وارد صندوق کامیون زباله شد، جایی که با زباله‌های دیگر در راه به فشرده‌ساز می‌چرخید. آبکن فقیر مغموگ ماجراجویی بد و خشمگینی را تحمل کرد.